Yes, of course I was there. I was one of those guys who took away one of the awards for best blah blah something.
Oh fuck. I took something alright, but it's not an award. I took the bouquet of roses and sunflowers from one of the tables of the venue. And the brochure of course.
I was never lucky in any of these raffle-shmaffle or anything.
Read through it at The Industrial Time-Waster
Wednesday, September 24, 2008
Philippine Blog Awards 2008
Natulala si
TanniX
sa ganap na
8:00 PM
2
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Oh Lala Showbiz
Friday, September 19, 2008
Full
Once again our refrigerator is full.
With what you say? Just another box of unknown goodies from Isabela, the province up North of the Philippines.
This was supposed to be a photo blog but where the hell is the photo is none of your concern. I really need a camera.
Anyway, all these goodies range from biscuits to cup noodles, and even cooked meat. Yes, cooked meat packed in a plastic and then placed in a box, then brought by them here from some bajillion miles away from home.
And who brought it? My aunt and uncle-in-laws. If there is such a term. They're from my brother-in-law's parents and it's probable if we call them auntie and uncle instead of mom and dad.
So here we are again, with the refrigerator full of fantastic surprises. It's going to be meet for weeks and some old, heated, and re-heated dish for the following nights to come.
Good luck to my blood pressure.
Natulala si
TanniX
sa ganap na
3:04 PM
0
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Wala Lang
Saturday, May 17, 2008
Return
Still nothing new. I might use this blog for money-making purposes.
I hope the people who stumble on this blog would try to visit my other blog, it's quite new, so there's nothing to see there yet.
And there won't be anything good to see there ever, except perhaps when you've got nothing to do and you just want to waste electricity.
Natulala si
TanniX
sa ganap na
9:11 AM
0
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Wala Lang
Tuesday, March 25, 2008
Back For A While
*Sigh*
No new updates, just logging in to see if this account hasn't been suspended yet.
Yep, I am partially back, but I've got nothing new to put here.
Natulala si
TanniX
sa ganap na
6:26 AM
0
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Wala Lang
Monday, February 11, 2008
Break
So I guess I'll be leaving this blog for now until I get some more of my juice flowing and my systems geared up for the next drive to blog.
Thanks to all the people who keep on coming back for nothing. I appreciate it.
I'll be back whenever.
You could visit my Multiply page HERE, but I don't think you'd be able to comment on that.
Adios, Ciao, Aloha, Sayonara, and paalam.
4 nw.
Catch you whenever.
Natulala si
TanniX
sa ganap na
5:08 AM
3
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Wala Lang
Tuesday, January 8, 2008
Mamamaalam na ako sa magandang tanawin na kaharap ko ngayon. Sa sinag ng araw na dama ko pa din ang init sa kabila ng bintanang may shading. Ang mga tuktok ng mga matatayog na gusaling maaaring maging sunod kong opisina. Nais kong pasalamatan ang mga ulap, sa tuwing dadaan sila sa makakapal na lupon, napapayapa ang aking isipan. Sa bawat pagdagsa nila at paglikha ng kakaibang mga hugis, nawawala ang lahat sa aking kamalayan. Ang lahat ng dapat kong inaalala ay nagiging isang karagatang malawak at walang anumang bahid ng pag-alon. Tahimik. Payapa.
Napaloob nanaman ako sa ritwal ko dito sa umaga sa tuwing dadating ako sa opisina at mauupo sa aking cubicle.
Pipindot ng username at password sa bundy clock, maglalakad patungo sa puwesto ko, ilalapag ang gamit at pipindutin ang power button ng computer.
Sa araw-araw na paglalagi ko dito, kalahati sa panahong iyon ay puno ng pagtatamad.
Multiply.
Friendster.
Blogger.
Forums.
Flash games.
at ang walang humpay na pagtsa-chat sa YM at pakikipag-text.
Yan ang trabaho ko. Binabayaran ako para magcheck ng online community accounts, laruin ang bagong flash games, at maya't-mayang makipagusap sa mga contacts ko sa YM.
Subalit sa araw-araw na ritwal kong ito, mayroon akong nais tanggalin.
Stalking.
Nais kong umiwas sa pahina ng iyong account. Naisin ko mang gawin yun ay tila ba isang malaking pangungutya sa aking sarili. Tila isang malaking batong pamukpok sa aking ulo ang aking hinahanap sa tuwing pinipilit kong huwag ka nang isipin pa at huwag na muling dumako sa pahina mo sa Friendster.
Gustuhin ko mang ilayo ang isipan ko sa mga bagay na may kinalaman sa iyo ay hindi ko ito maisakatuparan. Nariyan pa kasi ang mga alaala ng nakaraan. Ang nakaraan na kapiling natin ang bawat isa sa lahat ng oras. Ang mga ngiting pinagsaluhan natin sa may katagalan ding panahon. Ang bawat luhang naisin man nating pigilan ang pagpatak ngunit tumuloy pa din sa pag-agos. Ang pagbibiruan na nilulubos natin na parang wala nang hahadlang pa at wawakas sa samahan natin.
Narito ako at nakatitig sa Friendster profile mo. Pero hindi ko siya maaaring galawin. May paalala sa bandang sulok na pribado daw ito at makikita lamang kung isa ako sa iyong mga kaibigan.
Wala akong Friendster account. Ayoko nang magrehistro pa para lamang sa iyo. Para saan pa ito kung ang litrato lamang na makikita ko doon ay ang mukha ninyong dalawa, masaya at binabalot ng ngiting punung-puno ng kagustuhan ninyo sa piling ng bawat isa.
Hindi ko naman nais na sundan pa ang mga bakas na iiwanan ninyo bilang magkasintahan. Sapat na akin ang magmasid sa malayo, at paminsan-minsa'y makapagpadala ng text message ng simpleng pangangamusta.
Sarili ko lamang ang may kadahilanan sa mga bagay na nawala sa atin. Ang aking pagpapalipas ng oras na mahalaga. Ang aking pagpapabaya sa noon sana'y mga panahong inintindi ko ang iyong pangungulila. Ngunit ayon sa matandang kasabihan, nasa hulihan ang last. Nasa dulo ang wakas. At narito ngayon sa harapan ko ang malamig na pakiramdam ng pagsisisi. Alam ko ang pagkukulang ko. Sa bawat oras na kailangan ako ay wala ako doon. Hindi ako nakinig. Hindi ako nag-isip. At hindi ako nakaramdam.
Hindi ko nakita ang dapat ay pag-uugnay ng ating damdamin. Sa panahong ako ngayon ang naghahanap ng kasama, wala ka na at lumisan.
Narito ako at nakatitig pa din sa profile mo. Maya-maya ay lumalabo nang unti-unti ang screen ng computer.
Pumikit ako at naramdaman ko ang mga patak na bumagsak sa aking kamay. Dahan-dahan silang bumubuhos. Kasabay ng mga pagdating ng mga patak ng ulan na dulot ng ulap na kanina pa palang nasa harap ko. Hindi ko sila napansing dumating.
Kasabay ng paglisan ko sa trabaho, naroon din ang paglisan mo sa aking puso.
Kung kailanman ako makatagpo ng bagong trabaho, doon na lamang ako muling dadalaw sa pahina mo sa Friendster.
Natulala si
TanniX
sa ganap na
5:55 AM
0
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Tulalang Kwento
Saturday, January 5, 2008
2007: A Blast
Yep, 2007 was truly a blast for me. It's the year where I can state that I've been through thick and thin in this late adolescent stage of my maturity.
And what's a good way to start the 2008 blogging entry? Of course, what else but with the review of the past year in this blank staring moments of mine.
So what's with 2007? Hmm, let me see.
Ah, I can tell about that!!! Or uhm... hmmm, let me see... I can tell about that. Or maybe not. Or yes! Ah, okay.
You've probably seen this image in your e-mails sometime ago. I just can't help but wonder why this eatery is named as such. Now what's more questionable about this particular carenderia is how the owner looks like. I know it is just common for store owners to name their establishments after their own name, and so what's with this carenderia's name? Why is it named that way?
I can never ever tell why.
What would be the possible look of they're menu?

Main (Inter)Course
1. Tinolang Tingle
2. Binagoongang Vulva
3. Paksiw na Labia Majora
4. Menudong Mons
5. Labia Minora in Cream and Apple Sauce
6. Clitoris Curry
7. Pinausukang Urethra
8. Laing na Labia Minora
Side Dishes
1. Inihaw na Hood of the Clitoris
2. Ginataang Vaginal Opening
3. Pinakbet na Perineum
4. Adobong Anus
Rare and Specialty Dishes
1. G-Spot Con Carne
2. Multiple Orgasms Marinated in a special "Squirter's Delight Sauce"
It is 100 percent guaranteed that it can satisfy my "desire" for lust... ehem, HUNGER.
I just hope that there wouldn't be any scarcity of supplies with these types of dishes.
LET'S EAT!!!!
Natulala si
TanniX
sa ganap na
8:42 AM
30
kasabay na natulala
Ang basurang ito ay kasama sa Kulelat Ideas, Wala Lang